Review
Ένας σοβαροφανής καθηγητής φιλολογίας που προσπαθεί να κρύψει τα παιδικά του κομπλεξ σε ένα αγέλαστο προσωπείο
Ένας επιπόλαιος, αμεανόητος εργένης υδραυλικός, με αρκετά άτακτο παρελθόν και ακόμη πιο αβέβαιο μέλλον.
Ο Patrick και ο Billy είναι 2 άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί, που έχουν να βρεθούν πάνω απο 15 χρόνια.
Τι θα μπορούσαν άραγε να συζητήσουν όταν αναγκαστούν να περάσουν μία ολόκληρη νύχτα ξάγρυπνοι μαζί?
Η απάντηση σ'αυτο το ερώτημα δίνεται σε μία πρωτότυπη παράσταση με πολύ χιούμορ και ανατροπές.
Ο Patrick και ο Billy είναι αναγκασμένοι (μετά από παράκληση της μάνας του εκλιπόντος) να ξαγρυπνήσουνε όλη νύχτα τον παιδικό τους φίλο Danny το βράδυ πριν την κηδεία του, για να προστατεύσουνε τη σωρό από τον Σατανά, κατά τα έθιμα των καθολικών.
Καθότι έχουνε να βρεθούν και να επικοινωνήσουν από τότε που τελείωσαν το σχολείο, στην αρχή δεν έχουν πολλά πράγματα να πούνε και η βραδιά κυλάει άβολα αλλά ομαλά.
Στη συνέχεια αρχίζει να μιλάει το ποτό και βγαίνουν σιγά σιγά στη φόρα καλά κρυμμένα μυστικά, παιδικά απωθημένα, κακίες αλλά και αναμνήσεις.
Με επίκεντρο τον νεκρό τους φίλο, οι δύο παλίοι συμμαθητές αναθεωρούν τη μεταξύ τους σχέση, τις ζωές τους αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς τους μέσα από μία σειρά κωμικοτραγικών διαλόγων με την υπογραφή του Jim Sweeney σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ.
τα 70 λεπτα που διήρκησε η παράσταση, στη σκηνή βρίσκονταν μόνο 2 άνθρωποι και ένα φέρετρο.
Παρόλαυτα, η εκπληκτική σκηνοθεσία του Τάσου Αλατζα κρατησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού και κυριολεκτικά "ζωντάνεψε" επι σκηνής τις αναμνήσεις των δυο πρωταγωνιστών.
ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η σκηνή στο μπάρ όπου ενω ουσιαστικά στο σκηνικό δεν είχε αλλάξει τίποτα απο την λιτη διακόσμηση στο διαμέρισμα του Billy, ο φωτισμός, η δυνατή μουσική αλλά και οι ερμηνείες του Τάσου Αλατζα και Μάνου Τριανταφυλλάκη, σε έπειθαν κυριολεκτικά οτι βρίσκεσαι σε κάποιο κλάμπ.
Ενδιαφέρον σκηνοθετικό εύρημα, που μου θύμισε ιδιαίτερα μια Μπρεχτική προσέγγιση, ήταν το πόσο άνετα οι δύο ηθοποιοί μεταφέρονταν από το μπαρ στο διαμέρισμα και τούμπαλιν, μόνο με τις αλλαγές του φωτισμού και της μουσικής, ενώ επικοινωνούσαν με έναν ιδαίτερο τρόπο με το κοινό, παρόλο που υποτίθεται βρίσκονταν εντελώς μόνοι στο διαμέρισμα του Billy.
Σε γενικές γραμμές η παράσταση ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα με πολύ χιούμορ και έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα, ενώ παράλληλα, έβαζε το θεατή σε σκέψεις, για τη διαφορά ανάμεσα στο "έιναι" και στο στο "φαίνεσθαι" (ή wannabe "είναι") των ανθρώπων γύρω μας αλλα και του ίδιου μας του εαυτού.
Στοιχεια Παράστασης
Συντελεστές:
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνικά - Κουστούμια: Ελένη Καραμέρου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο στις 9.15 μ.μ. (από Παρ. 18 Μαρτίου έως Σάβ. 16 Απριλίου)
Εισιτήρια: 15 ευρώ, 10 ευρώ (φοιτητικό), ατέλειες
Θέσεις θεάτρου: 130
Διάρκεια: 70' (χωρίς διάλειμμα)
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τάσος Αλατζάς
ΠΑΙΖΟΥΝ: Μάνος Τριανταφυλλάκης, Τάσος Αλατζάς
ΣΥΓΓΡΑΦΗ: Τζιμ Σουίνι
Ένας σοβαροφανής καθηγητής φιλολογίας που προσπαθεί να κρύψει τα παιδικά του κομπλεξ σε ένα αγέλαστο προσωπείο
Ένας επιπόλαιος, αμεανόητος εργένης υδραυλικός, με αρκετά άτακτο παρελθόν και ακόμη πιο αβέβαιο μέλλον.
Ο Patrick και ο Billy είναι 2 άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί, που έχουν να βρεθούν πάνω απο 15 χρόνια.
Τι θα μπορούσαν άραγε να συζητήσουν όταν αναγκαστούν να περάσουν μία ολόκληρη νύχτα ξάγρυπνοι μαζί?
Η απάντηση σ'αυτο το ερώτημα δίνεται σε μία πρωτότυπη παράσταση με πολύ χιούμορ και ανατροπές.
Ο Patrick και ο Billy είναι αναγκασμένοι (μετά από παράκληση της μάνας του εκλιπόντος) να ξαγρυπνήσουνε όλη νύχτα τον παιδικό τους φίλο Danny το βράδυ πριν την κηδεία του, για να προστατεύσουνε τη σωρό από τον Σατανά, κατά τα έθιμα των καθολικών.
Καθότι έχουνε να βρεθούν και να επικοινωνήσουν από τότε που τελείωσαν το σχολείο, στην αρχή δεν έχουν πολλά πράγματα να πούνε και η βραδιά κυλάει άβολα αλλά ομαλά.
Στη συνέχεια αρχίζει να μιλάει το ποτό και βγαίνουν σιγά σιγά στη φόρα καλά κρυμμένα μυστικά, παιδικά απωθημένα, κακίες αλλά και αναμνήσεις.
Με επίκεντρο τον νεκρό τους φίλο, οι δύο παλίοι συμμαθητές αναθεωρούν τη μεταξύ τους σχέση, τις ζωές τους αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς τους μέσα από μία σειρά κωμικοτραγικών διαλόγων με την υπογραφή του Jim Sweeney σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ.
τα 70 λεπτα που διήρκησε η παράσταση, στη σκηνή βρίσκονταν μόνο 2 άνθρωποι και ένα φέρετρο.
Παρόλαυτα, η εκπληκτική σκηνοθεσία του Τάσου Αλατζα κρατησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού και κυριολεκτικά "ζωντάνεψε" επι σκηνής τις αναμνήσεις των δυο πρωταγωνιστών.
ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η σκηνή στο μπάρ όπου ενω ουσιαστικά στο σκηνικό δεν είχε αλλάξει τίποτα απο την λιτη διακόσμηση στο διαμέρισμα του Billy, ο φωτισμός, η δυνατή μουσική αλλά και οι ερμηνείες του Τάσου Αλατζα και Μάνου Τριανταφυλλάκη, σε έπειθαν κυριολεκτικά οτι βρίσκεσαι σε κάποιο κλάμπ.
Ενδιαφέρον σκηνοθετικό εύρημα, που μου θύμισε ιδιαίτερα μια Μπρεχτική προσέγγιση, ήταν το πόσο άνετα οι δύο ηθοποιοί μεταφέρονταν από το μπαρ στο διαμέρισμα και τούμπαλιν, μόνο με τις αλλαγές του φωτισμού και της μουσικής, ενώ επικοινωνούσαν με έναν ιδαίτερο τρόπο με το κοινό, παρόλο που υποτίθεται βρίσκονταν εντελώς μόνοι στο διαμέρισμα του Billy.
Σε γενικές γραμμές η παράσταση ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα με πολύ χιούμορ και έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα, ενώ παράλληλα, έβαζε το θεατή σε σκέψεις, για τη διαφορά ανάμεσα στο "έιναι" και στο στο "φαίνεσθαι" (ή wannabe "είναι") των ανθρώπων γύρω μας αλλα και του ίδιου μας του εαυτού.
Στοιχεια Παράστασης
Συντελεστές:
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Σκηνικά - Κουστούμια: Ελένη Καραμέρου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο στις 9.15 μ.μ. (από Παρ. 18 Μαρτίου έως Σάβ. 16 Απριλίου)
Εισιτήρια: 15 ευρώ, 10 ευρώ (φοιτητικό), ατέλειες
Θέσεις θεάτρου: 130
Διάρκεια: 70' (χωρίς διάλειμμα)
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τάσος Αλατζάς
ΠΑΙΖΟΥΝ: Μάνος Τριανταφυλλάκης, Τάσος Αλατζάς
ΣΥΓΓΡΑΦΗ: Τζιμ Σουίνι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου